Έγινα 72! Ε! και...

Άλλη μία γιορτή των εγγονών μας φίλοι μου , γιορτάστηκαν τα γενέθλια των δύο μικρών σε πολυχώρο της πόλης μας και είναι πάντα μία ευκαιρία να ξαναδούμε συγγενείς , νονές, κουμπάρες, φίλες των παιδιών μας .
Η μεγάλη εγγονή σε 5ήμερη στη Κρήτη μας έλειψε βέβαια μα καλά να είναι το ίντερνετ που μας φέρνει κοντά έστω και από απόσταση και η βιντεοκλήση που ...λέει χρόνια πολλά !
Αυτή η γενιά είναι μεγαλωμένη μέσα σε τέτοια ..κόλπα..εμείς τότε είχαμε όμορφα στολισμένα επιστολόχαρτα, μελάνη και γραμματόσημα!!!!!!
Τώρα με παίρνει σε βιντεοκλήση η εγγονή και μου λέει μελιστάλαχτα : -Γιαγιά μου θα μου βάλεις μονάδες και ΜΒ; Φιλάκια γιαγιά μουυυυ!!!!
Λιώμα η γιαγιά ..τσακίζεται στο Γερμανό για ΜΒ.

Οι παιδοχώροι αυτοί είναι η λύση πλέον των γωνιών ενώ εγώ γέμιζα το σπίτι μας τότε από παιδιά αφού οι κόρες μου είχαν ίδια μέρα γενέθλια και τα αφιλότιμα θηριάκια τότε πέταξαν μέχρι και..τούρτα στο απέναντι διαμέρισμα !!! Μετά βγήκα τα Goodys και γλυτώσαμε ευτυχώς μα η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε το ταβατούρι της γιορτής.
Χρόνια Πολλά Δημητράκη μου!

Χρόνια Πολλά Κωνσταντίνε!
Ο μεγάλος αδελφός Πασχάλης τον έχει υπό την προστασία του.

Οι τούρτες βέβαια από τα χεράκια της μαμάς Ιωάννας , κι εγώ που πάνω από όλα είμαι..μαμά έλεγα με καμάρι : η κόρη μου τις έφτιαξε!

Χαμός από τα μικρά μετά τα κεράκια να πάρουν όσα είχαν επάνω.
Κουραστήκαμε από το..χαμό όμως αυτό και φύγαμε στις 8.30 αφού περίμενα τη ψυχοκόρη μου την Αθηνούλα και είχα να κάνω και την ινσουλίνη στο σκυλάκι μου.
Η πίεση του Δημήτρη μου μπήκε σε αγωγή με φάρμακα και μέχρι σήμερα σταδιακά κάπως ελέγχεται , ηρέμησε κι εγώ μαζί του αν και χρειάζεται καθημερινό κυνήγημα για να του την μετρήσω..άνδρες φίλες μου..άνδρες!!
Σήμερα το πρωί αγοράσαμε το δένδρο μας από φυτώριο και αύριο θα πάμε στο κτήμα να το φυτέψουμε.
Τελικά δεν αγοράσαμε Μπλε Έλατο γιατί όταν τα είδαμε από κοντά ..απογοητευτήκαμε..δεν ήταν σαν τη φωτογραφία..πήραμε όμως ένα όμορφο γερό Έλατο , οδηγίες περιποίησης, τροφή (!!!!) και..φτυάρι έχουμε για τρύπα!
Βέβαια ..θα το στολίσω, έμαθα ότι πουλάνε στο διαδίκτυο φωτάκια με ..βολταϊκές πλάκες .
Και του χρόνου λοιπόν και..
Αχτιδένια φιλάκια!

Καλή εβδομάδα φίλοι μου και ήθελα με χαρά να σας δείξω το...δενδράκι μας , το έλατο των 1.50 εκατ. που για μας είναι θεόρατο στα μάτια μας γιατί είναι το μέλλον γι'αυτά.
Ο Δημήτρης το φύτευε, κρύο πολύ στο κτήμα, κι εγώ το φωτογράφιζα και μετά σαν την καλή νεράιδα του παραμυθιού του έδωσα στο λίκνο του τις ευχές μου:
- Θα γίνεις ψηλό, γερό και καταπράσινο, θα στολίζεσαι με τη πάχνη του χειμωνιάτικου πρωινού, θα στολίζεσαι από ..τ'αστέρια, στα κλαδιά σου θα κρύβονται τα πουλιά να προφυλαχθούν από τον αέρα και κάθε τέτοια εποχή γλυκό μου θα γίνεσαι ο βασιλιάς μέσα στα...208 δένδρα...ή μάλλον 209 πλέον!!!

- Υπόσχομαι να σε..στολίσω το επόμενο ΣΚ του είπα!
-Μη το κλαδεύεις χριστιανέ μου...μη του κόβεις τα κάτω κλαδιά για να..κάνει κορμό!!! Τι θα γίνω εγώ με αυτόν; Θα του κλέψω το κλαδευτήρι, μισό μέτρο μου το άφησες το έρμο.
Ο Κανέλος δίπλα μας κοιτούσε , έχει γίνει κούκλος αν και...μπουνταλάς, απολαμβάνει την ολόγυρη επένδυση από ζεστή μοκέτα που του έβαλε ο Δημήτρης στο σπίτι του.

Το κτήμα μας ..βυθισμένο στην ομίχλη, είχε και την ομορφιά του το τοπίο , κι εμείς φίλοι μου ανάψαμε τη σόμπα μας, ψήσαμε τα κάστανα μας και η μυρωδιά από τις φλούδες των μανταρινιών αρωμάτισε νοσταλγικά την ατμόσφαιρα φέρνοντας μου μνήμες παλιές από τη γιαγιά μου που έβαζε τις φλούδες των πορτοκαλιών να κάνουν το ίδιο.

Γυρίσαμε νωρίς για να φτιάξω τα μελομακάρονα που θα πήγαινα δωράκι μαζί με το γούρι στη φοροτεχνικό μας, στο γιατρό μας, στον Οδοντίατρο και γενικά στη...λίστα γιατρών μας!!!!!

Όμως την ημέρα τη σφράγισε ένας χαμός.."έσβησε"ο γείτονας μας από το κάτω όροφο και η πολυκατοικία μας σφραγίστηκε από το συμβάν αυτό.
Όταν φτιάχτηκε αυτό το σπίτι το 1974 μπήκαμε όλες σχεδόν νύφες μέσα σ΄αυτό..γίναμε μία οικογένεια, μεγάλωσαν τα παιδιά μας μαζί..η Φωτεινή και ο Σωτήρης ήταν οι μεγαλύτεροι τότε για μία 10ετία .
Ένα ζευγάρι που πάλευε με τη ζωή , σιδερά εκείνος και ράφτρα εκείνη, ένα αγαπημένο ζευγάρι που όταν με άκουγαν στο μπαλκόνι να ..κυνηγώ τις κόρες μου και να τους λέω: - να μεγαλώσετε να ησυχάσω!!! Τότε μου φώναζαν από κάτω: - Αχ! κορίτσι μου..μεγάλο καράβι..μεγάλες φουρτούνες..Τους θυμήθηκα άπειρες φορές φίλοι μου..
Ο Σωτήρης "έφυγε"χθες στα 81 του μετά από επίπονο αγώνα, αναπαύτηκε κι εμείς θα συνοδέψουμε τη έξοδο του σήμερα, σε λίγο .
Πίσω η γυναίκα του ..εμείς έχουμε καθήκον σαν πολυκατοικία να της σταθούμε όσο μπορούμε και μη ξεχνάτε φίλοι μου να κοιτάτε γύρω σας, τους διπλανούς σας και να καλύπτετε τέτοια κενά με την αγάπη σας.
Αχτιδένια φιλάκια!

Αυτές τις μέρες το Πνεύμα των Χριστουγέννων άρχισε να με..σκουντάει και να μου λέει:
-Τεμπέλα, φθάνει τα στολίδια για δωράκια, καιρός να στολίσεις το δένδρο εκείνο που έχεις βάλει στο μυαλό σου να κάνεις..ξέρω εγώ..κάθε φορά έχεις άλλες ιδέες!!!
Λοιπόν θα αρχίσω από την αρχή..κάπου στο κτήμα όταν είδα τις βέργες από τις βερικοκιές που έκοβε ο άνδρας μου. Μετά μεσολάβησαν..γιατροί, χέρια σε κρέμασμα, πιέσεις και ένα σωρό τέτοια που συνοδεύουν ανθρώπους της ηλικίας μας και που ακόμη προσπαθούμε να παλεύουμε.
Όμως..το πείσμα πείσμα, η ιδέα ιδέα και σήμερα την έβαλα σε εφαρμογή.
Αυτές είναι οι βέργες που σας έλεγα, μέγεθος όλες ίσες περίπου 1 μέτρο , μου τις έκοψε ίσες ο Δημήτρης.

Ένα κομμάτι από το σωλήνα των..ποτιστικών που έχουμε στο κτήμα και σύρμα για δέσιμο.

Οι βέργες δένονται ολόγυρα σε ίσα διαστήματα. Βέβαια θα ομολογήσω ότι μέχρις εδώ εγώ απλά έδινα..οδηγίες αφού τα δάκτυλα μου δύσκολα πλέον δένουν τέτοια πράγματα για στερέωση.

-Ευχαριστώ Δημήτρη μου, τώρα είναι η σειρά μου!!!
Τοποθέτησα εσωτερικά λωρίδες από αυτά τα χρωματιστά σκληρά δυχτάκια που βάζουν στις ανθοδέσμες και που εγώ σαν γνήσιος πια..ρακοσυλλέκτης όπως με λέει ο άνδρας μου τα μαζεύω από τα δώρα που μου φέρνουν και τα αποθηκεύω μήπως και με χρειαστούν.

Μετά ένα σπρέι χρυσό και στο μπαλκόνι με ένα μεγάλο χαρτόνι για να μη λερώσω!

Αρχίζει το στόλισμα με μία φαρδιά κορδέλα της αρεσκείας σας, θα πω πως ήθελα λίγο περισσότερη μα την είχα μάλλον ξοδέψει σε κατασκευές. Έπειτα κολλάω ότι διαθέτω στο εργαστήρι από αυτά που φτιαχνω με πηλό .
Κλειδιά, αρκουδάκια, μπαστουνάκια, φύλα του γκι από πηλό, κουδουνάκια, φιόγκους μικρούς , λίγο πράσινο για ..ομορφιά, αστεράκια και πήλινα ρόδια μικρά.
Δεν ήθελα να το φορτώσω γιατί δεν θα είναι και το μόνο δένδρο του σπιτιού και νομίζω ότι το έφτιαξα παραπλήσιο με αυτό που "έφτιαξα"στο μυαλό μου!

Ένα αστέρι από χαρτόνι , το έβαψα χρυσό και του πρόσθεσα χρυσόσκονη.
- Που να σε βάλω τώρα...είσαι ψηλό και λεπτό..στο πάτωμα;

Επάνω από το..καταψύκτη; Θα με σκοτώσει ο άνδρας μου!!!!

-Εδώ ( και που θα βάλεις το άλλο δενδράκι; Θα δούμε..θα το σκεφτώ ..) προς το παρόν είναι καλά εδώ , σκέφτηκα να το βάλω έξω από τη πόρτα μου στη γωνιά δίπλα μα με φόβισε ότι θα μου το κλέψουν!!!

Αυτό λοιπόν είναι το δενδράκι μου..λίγο..παράξενο σαν κι εμένα..μα είναι δικό μας , από τα χεράκια μας του λέω . Μετά από λίγο με φώναξε να δω..μου έβαλε από κάτω φωτάκι με μπαταρία και μου το φώτισε ο ...χρυσός μου!!!!
Αύριο η..συνέχεια της διακόσμησης , κεριά, στεφάνι στη πόρτα, διακοσμητκές πιατέλες. Φέτος δεν είναι τόσο λαμπερό και χειμωνιάτικο το σπίτι γιατί λόγω της Κλώντης δεν έβαλα ακόμη χαλιά και ίσως να μη βάλω παρά κάποια πολύ μικρά.
Η Κλώντη γέρασε φίλοι μου , πολλές φορές αναγκάζομαι να της φοράω ..παμπερς ειδικά για σκυλάκια και στη πόρτα που έβγαινε στο μπαλκόνι βάζω πια υποσέντονα γιατί δεν..προλαβαίνει να περπατήσει γρήγορα και να βγει. όμως είναι το σκυλάκι μας, μέλος της οικογένειας και σαν ηλικιωμένο πρέπει να δούμε με κατανόηση αυτά τα μείον.
Κάποτε πηδούσε και γάβγιζε , τώρα μας κοιτάζει στα μάτια και περιμένει να την βάλουμε στο κρεβατάκι της και να τη σκεπάσουμε με τη κουβέρτα της. Δεν θέλω να ο σκέπτομαι αν και το έχω συνειδητοποιήσει..
Κάτι ακόμη που έφτιαξα για κάποιες που αγαπώ, και που περιμένω να πιούμε καφεδάκι πριν φύγουν.
Ήταν μία φορά κι ένα καιρό μία μικρή κολοκύθα από το, κτήμα...Σκέφτηκα μία μικρή φάτνη.

Ήταν μία φέτα ξύλου οξιάς, ρόδια, παλαίωση....σκέφτηκα μία ευχή για τη φίλη μου να τη βλέπει όλη τη χρονιά .
"Όσα τα σπόρια του ροδιού τόσες του χρόνου και οι χαρές σου..."

Φίλοι μου σας εύχομαι ένα όμορφο ΣΚ ελπίζω να δείτε με ..κατανόηση το δενδράκι μου, δεν είναι τέλειο μα είναι..έργο μας!
Αχτιδένια φιλάκια!

Η Χριστουγεννιάτικη μαγική διάθεση όσο πάει και..προχωράει φίλοι μου, ακόμη και ο άνδρας μου (αν και "πεσμένος"λιγάκι από τη σκιά της άγνωστης μέχρι τώρα υπέρτασης γι'αυτόν) άρπαξε τα λαμπάκια που τα είχαμε εδώ και 3 χρόνια σε..ύπνο και τα στόλισε στην αγαπημένη του κουζίνα !

Του υπενθύμισα βέβαια ότι μετά από τις γιορτές αυτά πρέπει να...ξανακατεβούν μα μου βρήκε αμέσως τη λύση!

- Θα τα ..κρύψω στη ψευδοροφή να μη φαίνονται και θα τα..ξανακατεβάσω του χρόνου!!!!

Ευρηματικός..το παραδέχομαι!

Να δείξω και το ελατάκι μας ( μωρό ακόμη μα..θα μεγαλώσει!!) που το στόλισα ελαφρώς γιατί μου είπε ότι δεν πρέπει να το βαραίνω ακόμη. Η γειτόνισσα πάντως μου φώναξε "και του χρόνου!!!!"

Βάλαμε και φωτάκια στην αμυγδαλιά δίπλα μας και το βράδυ φίλοι μου κολλήσαμε τις..μύτες μας στο παράθυρο του τροχόσπιτου για να θαυμάσουμε τα πολύχρωμα λαμπάκια που αναβόσβηναν ! Αν αναρωτιέστε δεν τα είχαμε στη γεννήτρια αλλά ήταν λαμπάκια με μπαταρίες που κράτησαν όμως όλη νύχτα μέχρι τις 8 το πρωί που τις ανανεώσαμε για να τα ανάψουμε το επόμενο ΣΚ που θα πάμε!

Μικρές χαρές φίλοι μου , κάτι σαν τα..λαμπάκια αυτά μα μου δίνουν χαρά γιατί κι εγώ είμαι λιγάκι πεσμένη με την αγωνία που έχω να ρεγουλαριστεί η πίεση του άνδρα μου.

Για τον εαυτό μου δεν φοβάμαι ποτέ, τα προσπερνώ μα ..για αυτούς που είναι η ίδια η ψυχή μου, τα αγαπημένα μου πλάσματα πάντα φοβάμαι και αγωνιώ. όμως φίλοι μου όταν πιστεύεις στο Θεό απλά κάνεις το σταυρό σου και λες : -Όλα θα πάνε καλά!

Σήμερα λοιπόν νέα εβδομάδα μας, περίμενα τις φίλες μου το πρωί, η καλή μου Βίκυ η Ποδηλάτισσα, η Δήμητρα και βέβαια η φίλη μου η Μαιρούλα! Λοιπόν..πως άρχισε η μέρα μας;..μα με μια ..ΕΚΡΗΞΗ!!!

Εκεί φίλοι μου που έφτιαχνα κάτι στη κουζίνα , μισή ώρα πριν έρθουν και αφού είχα σιάξει, σκουπίσει, σφουγγαρίσει το σπίτι..ένας κρότος φοβερός, ένα μπαμ..και ο τοίχος δίπλα στο καναπέ έγινε ..κόκκινος ! Ο άνδρας μου είχε βάλει στο ράφι ένα μπουκάλι με μούστο και τον..ξέχασε και..να το λουτρό του τοίχου, του καναπέ, τα ράφια, ο πάτωμα και ότι μπορείτε να φανταστείτε.

Αν νομίζετε ότι ..ούρλιαξα ..κάνετε λάθος. Απίστευτο για μένα όμως σε πολύ δύσκολες στιγμές η ηρεμία μου και η γρήγορη αποδοχή , εκτίμηση και άμεση διόρθωση της ζημιάς με χαρακτηρίζει!.

Ευτυχώς που ήταν ο άνδρας μου ..βλέπετε το ύψος μου δεν έφθανε για ψηλά ράφια, ούτε για να τραβήξω τον βαρύ καναπέ.

Χαμός..το κάλυμμα για πλύσιμο με καμία ελπίδα να συνέλθει, τα μαξιλάρια το ίδιο, εγώ να καθαρίζω τον μικρό βέβαια ευτυχώς λεκέ στο εσωτερικό του ...μπεζ καναπέ( !!!!!!), κατεβάσαμε τα ράφια, πλύναμε τα πάντα, σφουγγάρισα τα..πάντα, τοίχο με χλωρίνη, έπλυνα τα..πάντα από κορνίζες μέχρι διακοσμητικά, ενώ συγχρόνως παρηγορούσα τον άνδρα μου που δεν συγχωρούσε τον εαυτό του που ξέχασε το μπουκάλι εκεί.

Μόλις τελειώσαμε και είπαμε ότι θα..βάψουμε τον τοίχο τις επόμενες μέρες, ήρθαν οι φίλες μας και ...φιλιά, συζήτηση, ανταλλαγή δώρων ..όλα ξεχνιούνται οπότε: Τέλος καλό όλα καλά και ο μούστος που ..έμεινε στο ψυγείο ανοιχτός!

Περιττό να σας πω πως το χέρι μου μπήκε πάλι στο μαντήλι αφού ο τένοντας μου κουράστηκε περισσότερο από ότι έπρεπε πάλι.

Φίλοι μου η καθημερινότητα μου ήταν επεισοδιακή για .. αρχή της εβδομάδος μα ελπίζω να συνεχιστεί με χωρίς εκπλήξεις.Σας κάνω μία μαμαδίστικη αγκαλίτσα και βέβαια..

Αχτιδένια φιλάκια!

Ο καλός Θεούλης με αγαπάει φίλοι μου φαίνεται τόσο που μου στέλνει ακόμη και το λουλούδι που επιθυμούσα, που ήθελα για να στολίσω το σπίτι και τη...διάθεση μου!
Βέβαια για..μεταφορέα είχε τη φίλη μου Ρίτα που μου το έστειλε με την υπέροχη κόρη της χθες στο σπίτι μας. Ρίτα μου σ'ευχαριστώ!
Σήμερα πρωί στις 7.30 ( νούμερο ...28!!!!) στο ταχυδρομείο να πάρω και να..δώσω, στεναχωριέμαι που ενώ έστειλα 20 κάρτες μόνο 4 επιβεβαιώσεις έλαβα και επειδή οι φάκελλοι ήταν λιγάκι..παχουλοί υποπτεύομαι ότι ίσως τους πήραν από τα κουτιά στις πολυκατοικίες...ελπίζω να κάνω λάθος . Πάντως η σημερινή σειρά με έπεισε ότι..τέρμα..όχι άλλα!!!
Παρέλαβα και κάτι που αγόρασα από το ίντερνετ , μία συσκευή που φτιάχνει ..κουλουράκια, μπισκότα, κριτσίνια κτλ και "έφαγα"και λιγάκι δούλεμα από τον άνδρα μου μόλις την είδε , τσατίστηκα, την έκρυψα και του είπα ότι θα τη μεταχειριστώ όταν ..πάει βόλτα στο κτήμα! Λέτε να είχε δίκιο και να έχω ακόμη μία άχρηστη συσκευή;;;;;;
Το κρύο δυνατό σήμερα στη πόλη μας και έχω να πάω και στο ΙΚΑ να μου θεωρήσουν τα γυαλιά που μου έγραψε ο γιατρός και μετά οπτικό , δεν καταλαβαίνω γιατί δυσκολεύουν τόσο τα πράγματα ιδιαίτερα σε μας που έχουμε και κάποια ηλικία .
Τελικά τη Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα την απολαμβάνω από..εσάς, fb, τηλεόραση, κάποιες επισκέψεις σε μαγαζιά για δωράκια , μας είναι δύσκολο να βγαίνουμε απογεύματα, σκοτεινιάζει γρήγορα, δεν θέλω να οδηγεί νύχτα άνδρας μου και ..με τη ζεστούλα μέσα πιάνουμε θέση στο καναπέ και χουχουλιάζουμε με καφέ, τσάι , κουβεντούλα και δυστυχώς λιχουδιές που βάζουν κιλά να πάρει η ευχή!
Όπως καταλαβαίνετε και ξέρετε αυτό το μπλοκόσπιτο μου εδώ και χρόνια είναι ο καναπές μου στο σπίτι δίπλα μου που κάθεστε όταν μπαίνετε κι εγώ μιλάω μαζί σας λέγοντας τις σκέψεις και τα καθημερινά μου.
Οι αναρτήσεις μου φίλοι μου δεν είναι σημαντικές, δεν πρέπει να λέγονται καν αναρτήσεις , θα τις έλεγα απλά για ακρίβεια : επικοινωνία, φιλία, παρεούλα.. Έτσι λοιπόν πρέπει να τις δέχεστε ασήμαντες μα ..σημαντικές για μένα.
Λοιπόν χαρείτε τις Χριστουγεννιάτικες στιγμές η μία από την άλλη και ότι και να σας τυχαίνει στις μέρες σας εσείς να δέχεστε στους δικούς σας..καναπέδες στα μπλοκόσπιτα σας και αυτά τα ..ασήμαντα σημαντικά!
Αχτιδένια φιλάκια!

Twirling Christmas Tree Pictures, Photos, and Images for Facebook, Tumblr, Pinterest, and Twitter

Φίλοι μου δεν είχα σκοπό να κάνω ανάρτηση, έλεγα ότι αρκούσε μία όμορφη εικόνα για να σας δώσω τις ευχές μου λίγο πριν την ημέρα των Χριστουγέννων, όμως γυρίζοντας από έξω με τον άνδρα μου "κουβάλησα"μαζί μου ένα δίδαγμα που πήρα .. κατά την έξοδο μου σε ψώνια.
Λίγο πριν φθάσουμε στο σπίτι κάναμε μία στάση έξω από ένα σούπερ μάρκετ επάνω στο δρόμο κι εγώ πριν μπω μέσα είπα τον Δημήτρη να περιμένει να κανω μία βόλτα τη Κλώντη για..περαιτέρω πριν μπω μέσα μαζί του.
Άρχισα λοιπόν το γύρο του τετραγώνου όταν από πίσω μου άκουσα φωνές έντονες νεανικές αγορίστικες.
Γύρισα ενοχλημένηκαι αντίκρισα 4 αγόρια περίπου στα 17- 18 που κάνανε έντονες κινήσεις και χειρονομίες , φράσεις , λέξεις και που το ντύσιμο και κυρίως το χτένισμα τους έκανα τη..σιτεμένη και παλοκαιρίτικη στάση ζωής μουνα ..τσατιστεί ελαφρώς και να κρίνω αμέσως χωρίς σκέψη τους νεαρούς αυτούς.
Τους έκανα μέρος να περάσουν και κοίταζα και..έκριναπάλι βιαστικά τα κουρεμένα παράξενα και πολύχρωμα μαλλιά τους!
Λίγα μέτρα μπροστά τους μία γιαγιά καθισμένη στο σκαλοπάτι μία κατοικίας είχε απλωμένο ένα πατάκι μπροστά της και κάποια πλεκτά καλτσάκια που προσπαθούσε να πουλήσει ενώ στο γέρικο χέρι της μέσα σε ένα παγωμένο γεμάτο Θεσσαλονικιώτικης υγρασίας πρωινό έπλεκε με δυσκολία με τσιγκελάκι ένα άλλο.
Η γιαγιά μεγάλης ηλικίας, με μόνο ένα πλεκτό μάλλινο σάλι στους ώμους και ένα άλλο στο κεφάλι θύμιζε εικόνα από έργο εποχής ενός ζωγράφου ή παραμύθι από Χριστουγεννιάτικο ιστόρημα .
Τα αγόρια προσπέρασαν μα..στάθηκαν..κάτι είπαν ..έβαλαν τα χέρια στις τσέπες τους, έδωσε ο καθένας κάτι και ο ένα από αυτούς, ο..κουρεμένος σαν..ινδιάνος, ο..μωβ βαμμένος με το σκουλαρίκι στη μύτη και στα χείλια..αυτός που κρίθηκε τόσο γρήγορα από μένα την..κυρία..τη καθώς πρέπει..αυτός λοιπόν γύρισε πλησίασε τη γριούλα και της έβαλε στο χέρι τα χρήματα ενώ συγχρόνως την άγγιξε στον ώμο με αγάπη.
Ύστερα γύρισε στους φίλους του..και συνέχισαν το δρόμο τους με..φωνές ,έντονες κινήσεις, λέξεις ..αφήνοντας πίσω τους το έργο ζωής τους κι εμένα με ένα ΜΑΘΗΜΑπραγματικής Χριστιανικής συμπεριφοράς.
Θα ομολογήσω ότι συγκλονίστηκα, βούρκωσα, ντράπηκα για τις κρίσεις που έκανα για αυτά τα παιδιά. Προσπέρασα και γύρισα περνώντας από τη γιαγιά για να ..μιμηθώ το μάθημα που πήρα από τα παιδιά και μετά σκέφτηκα ότι τα δικά μου χρήματα ήταν από πλεόνασμα ενώ τα δικά τους από το μικρό χαρτζιλίκι τους που ίσως τους στέρησε από ένα καφέ μα τους πλούτισε και τους ανέβασε στα μάτια του μικρού Χριστού που γιορτάζουμε τη Γέννηση Του.
Μόλις μπήκα στο σπίτι φορτωμένη από συναισθήματα άνοιξα το μπλοκόσπιτο μου για να σας πω ότι : Καμία νηστεία, εξομολόγηση , κεριά και επίσκεψη στην εκκλησία δεν βαραίνει στη Κρίση περισσότερο από τη πράξη αυτών των παιδιών .
Άγνωστε νεαρέ, ζητώ συγνώμη που σε έκρινα από την εμφάνιση και σ'ευχαριστώ γιατί μου έδειξες τι σημαίνει πραγματικά το ..Πνεύμα των Χριστουγέννων.
Αχτιδένια φιλάκια.

Ευχές πάλι φίλοι μου χωρίς λόγια μα με μία εικόνα που "κραυγάζει"για το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι ..οικογένεια.
Κάνεις λοιπόν το πρωί το σταυρό σου και λες ευχαριστώ και παρακαλάς όλοι οι άνθρωποι να έχουν αυτήν την ευλογία και όσοι την στερούνται να την βρουν μέσα από την Αγάπη των γύρω τους.
Θα πω ..θα ομολογήσω πως μου λείπει το..ταβατούρι που υπήρχε τέτοιες μέρες στο σπίτι μας όταν ζούσαν και οι γονείς μου, οι θείες και οι θείοι, οι νονές των παιδιών μου και τα δύο κοριτσάκια μας μικρά τότε να τριγυρίζουν με φωνές γύρω από το δένδρο και να κρυφοκοιτάζουν τα πακέτα των δώρων τους..
Το σπίτι μας ήταν πάντα γεμάτο , στολισμένο..το τραπέζι τεράστιο και φορτωμένο, εγώ και ο Δημήτρης στη...κουζίνα μαζί από το προηγούμενο βράδυ!
Τώρα μείναμε οι δυο μας και καλεσμένοι στης κόρης μας της Ιωάννας αφού η Ειρήνη μας δεν πήραν άδεια.
Δεν παραπονιέμαι , έχει και αυτό την ομορφιά τους γιατί..δεν είχα μετά πιάτα στοίβες για πλύσιμο, ταψιά και ταπεράκια για αποθήκευση και τα εγγόνια μας αγκάλιασαν και μας κάλυψαν το κενό.
Δυστυχώς ο μικρός Κωνσταντίνος ήταν αρρωστούλης εδώ και δύο μέρες, η κόρη μας ξενυχτισμένη μα..σαν γνήσια κόρη μου με το χαμόγελο και το φούρνο να μη σταματάει από ψήσιμο.
Ο Δημήτρης και ο Αλέξης στο κήπο ψήνανε και καλαμπουρίζανε, μοιράσαμε στα μικρά εγγόνια τα πρακτικά πλέον δώρα που η μαμά θα τα ψωνίσει ότι χρειάζονται και στα μεγάλα η γιαγιά βρήκε τη λύση που τους ευχαριστεί. Ξέρετε..μία κάρτα Cosmote πορτοφόλι που γιαγιά κάθε μήνα φροντίζει να βάζει ..ότι μπορεί!! Έτσι αισθάνονται "μεγάλοι" , υπεύθυνοι για τη διαχείριση της, παίρνουν και δωράκι τα ΜΒ που τους δίνει και είναι ευτυχείς στέλνοντας μου ..καρδούλες σε μηνύματα!
Το τραπέζι μας περίμενε στολισμένο ,απλό φίλοι μου μα τι χρειάζονται τα περιττά όταν η μαμά είναι ξενυχτισμένη από ..βήχα και γκρίνια μωρουδίστικη;

Μαμάαααααααα!!!!!!

Η..μαμά κουρασμένη μα όλα στην εντέλεια στη κουζίνα, το κατσικάκι με κους κους έτοιμο, οι σαλάτες το ίδιο, ο μπαμπάς Αλέξης έψηνε και στο φούρνο τα ψωμάκια που έφτιαξε τελευταία στιγμή φίλοι μου ( δύο ταψιά) γιατί ξέχασαν να αγοράσουν ψωμί!!!

Ήρθε και ο αγαπημένος μας συμπέθερος , γέμισε το τραπέζι με το χιούμορ και τα ανέκδοτα του και φάγαμε με αγάπη και οικογενειακή ατμόσφαιρα ενώ ο...μικρός κοιμόταν!!!
Μετά φίλοι μου ήρθε η..κόλαση! Γλυκά ..γλυκά που συμπλήρωσαν τα κουραμπιεδάκια και τα μελομακάρονα της .
Μία τούρτα κάστανο για το..μπαμπά της είπε που την αγαπάει και της την... ζήτησε !!

Και για τη..μανούλα...μπακλαβάς!

Πόσο να φάω καλέεεε; θα ομολογήσω ..τις δύο γωνίτσες!!!!
Όταν γυρίσαμε σπίτι και άνοιξα τη σακούλα που μας έδωσε ανακάλυψα..και ένα ταψί κανταΐφι, ψωμάκια και μπισκότα δικά της !
ΑΥΤΟ είναι το δώρο μου φίλοι μου..όταν ανακαλύπτω κάθε φορά ότι τα παιδιά μου πήραν από μας όλα όσα είδαν στην οικογένεια τους γιατί..κι εμείς τότε κάναμε τα ίδια στους γονείς μας. Να ..με πήραν τα...ζουμιά..ναι..είμαι υπερήφανη μαμά!!!
Την Πρωτοχρονιά θα την περάσουν μαζί οι δύο αδελφές στην Αθήνα που μένει η Ειρήνη μας όσο για μας..μα ..έχουμε όλους εσάς στο.."τραπέζι μας"οπότε..δεν ήμαστε μόνοι!
Και του χρόνου φίλοι μου με υγεία και αγάπη!
Αχτιδένια φιλάκια!

morela — «calguisnewyearvector13129.png» на Яндекс.Фотках

Λίγες μέρες μας χωρίζουν από το νέο χρόνο αγαπημένοι φίλοι μου και όσο νάναι..κάνουμε όλοι το ταξιδάκι μας σε όσα ζήσαμε, σε όσα καταφέραμε να ξεπεράσουμε , στις νίκες και στις ήττες , στα όνειρα που πραγματοποιήσαμε και σε όσα μας προσπέρασαν.
Τα βάζουμε σε ζυγαριά και βλέπουμε ποια μεριά γέρνει , μετά..νομίζω ότι ο άνθρωπος έχει μέσα του το σπόρο της αισιοδοξίας και ελπίζει ότι ο νέος χρόνος που θα έρθει θα του φέρει στα..σίγουρα αυτό που ονειρεύεται, το καλύτερο!
Οι κόρες μας είναι μαζί στην Αθήνα , με παίρνουν στο τηλέφωνο και μου ζητούν να πάω μα..εγώ θέλω πια τη γωνιά μου, την ησυχία μου, θέλω να ξαπλώνω στην ώρα μου, δεν αντέχω πια δυνατές φωνές , κουράζομαι τόσο γρήγορα..
Λοιπόν εδώ έχω το σπίτι μας, τον αγαπημένο μου και τον..σκύλο μου!!!!! Έχω το σεργιάνι μου πότε πότε στα μπλοκόσπιτα σας που οφείλω να ομολογήσω ότι πια είναι ελάχιστος και αισθάνομαι τύψεις γι'αυτό.
Στεναχωριέμαι που δεν μπορώ πια να προσφέρω αυτά που θέλω, να γίνω εθελόντρια σε προγράμματα βοηθείας για συντροφιά σε παιδάκια και νοσηλευόμενους, να επισκεπτώ γηροκομεία, να μαγειρέψω σε σισίτια όπως έκανα κάποτε, να δώσω αίμα ( χρόνια εθελόντρια ).
Τώρα ( δεν θέλω γελάκια) μετράω τις μέρες για να φτιάξω από εδώ τη γωνιά μου πράγματα για μπαζάρ του...Πάσχα!!!!
Παρόλα αυτά κάναμε τυροπιτάκια και κουλουράκια και πήγαμε με τον άνδρα μου επίσκεψη σε ίδρυμα να τα μοιράσουμε και ο Δημήτρης στα κρυφά τον τσάκωσα μοίραζε πακέτα τσιγάρα!!!
-Δημήτρηηηηηηηη!! Σε βλέπω...
Μετά παρόλη τη ...μουρμούρα μου πήγαμε να ψωνίσουμε για το τραπέζι μας της Πρωτοχρονιάς αφού δεν κρατιέται να μη μαγειρέψει.
Αν μας δει κανείς σε σούπερ μάρκετ θα πει ότι είμαι τύραννος. Εκείνος ψωνίζει κι εγώ πίσω του μουρμουράω και του λέω ότι πια μερικά είναι περιττά για δύο μόνο άτομα.
Έτσι θα το κάνουμε το..ρεβεγιόν μας όπως το θέλει, δεν του χαλώ χατίρι ,λέω να κάνω και βασιλόπιτα γιατί οι έτοιμες δεν μου αρέσουν .
Δεν είμαι και ..ειδική σε βασιλόπιτα δυστυχώς , δεν τα πάω καλά με ότι έχει σχέση με..μαγιά μα..θα το προσπαθήσω!
Λοιπόν φίλοι μου σας εύχομαι καλή Πρωτοχρονιά , ευχαριστώ για τις ευχές και τα τηλεφωνήματα και αν πετύχω τη βασιλόπιτα σίγουρα θα βγω σαν τον..κόκκορα να το φωνάξω!
Αχτιδένια φιλάκια!

Δεν τόχω φίλοι μου σε ότι έχει σχέση με μαγιά και ..να το αποτέλεσμα!!! Όσα και να μου είπε η Ζαμπίτσα από το τηλέφωνο εγώ..σκέτη αποτυχία η δική μου !

Όμως εμείς θα την κόψουμε, θα τη..φάμε, θα γιορτάσουμε για το νόμισμα σε όποιον βρεθεί και πάνω από όλα θα ευχηθούμε μέσα από τη καρδιά μας ΓΙΑ ΤΗ ΝΈΑ ΧΡΟΝΙΆ :

Φίλοι μου ο Θεός μαζί σας σε κάθε βήμα της νέας χρονιάς!
Αχτιδένια φιλάκια
ΔΗΜΗΤΡΗΣ -ΓΕΩΡΓΙΆ

Η νέα χρονιά είναι γεγονός κι εμείς κάναμε τα πρώτα βήματα μας στο καλωσόρισμα της.
Μία πρωινή βολτίτσα για να ..ξεσκάσει και η Κλώντη μας που δεν της άρεσε η κλεισούρα μας στο σπίτι και η ..ξάπλα στο καναπέ ήταν το πρώτο μέλημα μας.!
Μια βόλτα λοιπόν στη περιοχή Αγ. Παύλος της πόλης μας για να χαζέψουμε τη πόλη από ψηλά και τα..ατελείωτα σκουπίδια ΠΑΝΤΟΥ, διάσπαρτα σε κάθε βήμα μέσα σε ένα δασάκι που έπρεπε να είναι στολίδι.
Με ποιον να τα βάλω φίλοι μου;Το έχω πει άπειρες φορές αυτό το θέμα με τα σκουπίδια. Εγώ έμαθα τα παιδιά μου από τα πρώτα βήματα τους στις εξόδους μας να μαζεύουν τα σκουπίδια που δημιουργούν και να τα πετούν σε ειδικούς κάδους. Τα παιδιά μου το μετέφεραν στα δικά τους παιδιά και ίσως επηρέασαν και φίλους τους σε δικές τους εξόδους.
Τι φταίει λοιπόν; Η οικογένεια; η έλλειψη μικρών διάσπαρτων καλαθιών σε τέτοια μέρη που ΟΜΩΣ οφείλει ο Δήμος να τα καθαρίζει ΚΑΘΕ μέρα; Η ανεύθυνη συμπεριφορά του πολίτη;
Η απερίγραπτη αυτή στάση ζωής επιστρέφει σε μας τους ίδιους φίλοι μου και με λυπεί γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ούτε καν αντιλαμβάνονται αυτό που κάνουν και που προχωράει και επεκτείνεται ακόμη και σε ζωές .
Είναι και κάτι παρόμοιο εγκαταλείποντας το σκυλί που κάποιοι βαρέθηκαν ή τα ενοχλητικά κουτάβια που γεννήθηκαν κάνουν ακριβώς κάτι τέτοιο.. πετούν "σκουπίδι"στο δρόμο .
Εδώ πάλι το κράτος..ο μόνιμος "απών"που δεν κάνει κάτι να σταματήσει τη πληγή παρά τα πετάει σε σκουπιδότοπους ψυχών και στο ευγενικό έλεος των ανθρώπων που αγαπούν τα ζώα και τη καθαριότητα .
Δεν θα επεκταθώ σε όσα "σκουπίδια"είδαμε στο δασάκι γιατί θα κριθεί η ανάρτηση ακατάλληλη!!!
Θα σταθώ όμως στο γεγονός ότι τα πέταξαν μέσα στο δάσος διάσπαρτα και..έφυγαν αφήνοντας πίσω το "συμβάν"στη Φύση που ...βρε παιδάκια μου..δεν εξαερώνονται όλα αυτά, μένουν εκεί..και προσθέτονται και άλλα..και μπροστά είναι η θέα της πόλης που κάποιος ρομαντικός σαν κι εμάς θα θελήσει να σταθεί και να θαυμάσει..τη θέα ..όχι όλα τα όσα αφήσατε!!

Η φρίκη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του άνδρα μου με όσα είδε αυτός που όταν παντρευτήκαμε και ήρθε στην Ελλάδα μάζευε με μαύρες σακούλες τα σκουπίδια από τις παραλίες και "άκουγε"τα γέλια των ..ξαπλωμένων στις πετσέτες τους τότε λουομένων!!

Τι ..ποδαρικό κάνω η αφιλότιμη σε ανάρτηση στο νέο χρόνο!!!!!!

Μέσα στις ευχές φίλοι μου που ανταλλάσσουμε ας κάνουμε και μία για ένα καλύτερο τόπο και ένα καλύτερο περιβάλλον γιατί..όπως και να το κάνουμε..ΖΟΥΜΕ μέσα σε αυτό.

Αχτιδένια φιλάκια

Ημέρα γιορτής σήμερα και ελπίζω ο Αγιασμός των Υδάτων να πάει και σε κάθε άνθρωπο , σε όλους μας ώστε να γίνουμε πιο..Άνθρωποι.
Χθες είδαμε μία ταινία με τον άνδρα μου για τη ζωή ενός σκύλου σε μία οικογένεια από το που μπήκε μέσα σε αυτήν σαν κουτάβι μέχρι που σε βαθιά γερατειά το αποχαιρέτησαν .Το αποτέλεσμα ;..βάλαμε τα κλάματα και οι δύο και πήραμε αγκαλιά τη Κλώντη μας που αυτό το καιρό φαίνεται έντονα πόσο τα χρόνια την βαραίνουν.
Στο σπίτι δεν ακούγεται πια το γάβγισμα της , ούτε η...χνουδωτή μπαλίτσα που μπλεκόταν στα πόδια μας και μας ξυπνούσε πηδώντας στο κρεβάτι μας.
Το περίεργο είναι πως αλλάζει όταν μπαίνει στο αυτοκίνητο, ζωηρεύει και παρακολουθεί όσο βλέπει τα πάντα γύρω μας. Το βράδυ όμως..προσέξαμε ότι σκουντουφλάει στους τοίχους αφού ο καταρράκτης από το σάκχαρο και την ηλικία είναι πλέον γεγονός , κοιμάται συνέχεια ,τα ποδαράκια της δεν την κρατούν όπως πριν και μερικές φορές πάει να πιει νερό και..πέφτει μέσα στο πιάτο της !!!
Χθες λοιπόν ο βράδυ βλέποντας την υπέροχη αυτή ταινία νοιώσαμε πόσο πλησιάζει η μέρα αυτή που θα την αποχωριστούμε και όσο και αν όλο αυτό το καιρό προσπαθούμε να "προσγειωθούμε"με το γεγονός που θα έρθει είναι κάτι που ιδιαίτερα στην ηλικία μας δε...χωνεύεται.
Όμως όσο μπορούμε την..κανακεύουμε σαν ένα τελευταίο παιδάκι μας, την ταΐζουμε όσο μπορούμε κατάλληλα λόγω της ασθένειας της, την χαϊδεύουμε και της λέμε πόσο την αγαπούμε, της δίνουμε στην ώρα τα φάρμακα της και την σκεπάζουμε με τη κουβερτούλα της όταν κοιμάται.
Όμως φροντίζω και για την ...ψυχολογική της διάθεση και έτσι χθες την πήγα και για..beaute για να νοιώθει..όμορφη σαν κοριτσάκι γιαγιούλα πια!

Είναι φοβερό το πόσο δεμένοι γινόμαστε με τα συντροφάκια μας αυτά και μάλιστα όταν είσαι στα χρόνια μας αυτό είναι πιο δυνατό αφού είναι η καθημερινή παρεούλα μας.
Όχι φίλοι μου, δεν χάνω τη καλή μου διάθεση ούτε θέλω να σας μεταδώσω τις σκέψεις και τους φόβους μας..είπαμε..εδώ λέω ότι θέλω και όπως αισθάνομαι.
Την διάθεση μας σίγουρα θα την αλλάξει η εγγονή μας που μας ζήτησε να κάνει..πάρτι στο στούντιο που έχουμε για φιλοξενία .Υπάρχει και το φαγητό που ετοιμάζω και που με άφησε ο Δημήτρης να φτιάξω στη...κουζίνα ΤΟΥ και αλίμονο μου αν δεν γίνει καλό αφού είναι πρώτη φορά που φτιάχνω αυτό το φαγητό: Ρεβίθια με λαχανικά και χωριάτικα λουκάνικα στη γάστρα!!!( κάτι ιδέες που έχω μερικές φορές!!)
Βλέπετε μία γειτόνισσα εδώ στη γειτονιά μου ζήτησε να αγοράσω ρεβίθια και φακές από τη παραγωγή της και ντράπηκα ,αγόρασα μερικά... κιλά .
Θα μου πείτε ..ωραία είναι τα όσπρια και τα αγαπώ ..μα ο άνδρας μου κάνει πως δεν τα..ξέρει αυτά τα δύο γιατί του θυμίζουν λέει το ορφανοτροφείο που μεγάλωσε. Έτσι..αν του αρέσει αυτό ο διαφορετικός τρόπος που θα τα μαγειρέψω θα έχω κερδίσει πόντους!!!
Καλή σας μέρα φίλοι μου και βέβαια θα μάθετε το αποτέλεσμα στα σίγουρα..κλείνω εγώ το στόμα μου σε σας;
Αχτιδένια φιλάκια!

Αυτός ο χρόνος αν και δεν τον γιόρτασα με ιδιαίτερο και ...σαματατζίδικο τρόπο έχει μπει στη ψυχή μου με μία καλή διάθεση , αισιοδοξία και πολλή πολλή αγάπη!
Σήμερα λίγο πριν φύγω για το κτήμα μας ο ταχυδρόμος μου έφερε δύο δωράκια αυτής της αγάπης και σας διαβεβαιώ ότι ήταν μία έκπληξη .
Είμαι ένα ανυπόμονο παιδί όταν ανοίγω πακετάκια και φακέλους χοντρούτσικους, είναι λες και ανοίγω ένα κασελάκι με κρυφούς θησαυρούς που ανακάλυψα σε μία κρυψώνα.
Αγαπημένη μου Ελένη από τις πρώτες γνωριμίες μου στα μπλοκ μικρό κοριτσάκι ήσουν τότε...και λατρεμένη μου Μπαμπούσκα σας ευχαριστώ πολύ πολύ ...μα πάνω από όλα θα ευχαριστήσω το μικρό κοριτσάκι της Ελένης που μου έστειλε μία ζωγραφιά της !

Μωρό μου σ΄ευχαριστώ και μακάρι να ήμασταν στην ίδια πόλη για να ζωγραφίσουμε μαζί.
Όλες οι κάρτες σας φίλες μου μπαίνουν στο δικό μου "μπαουλάκι"αναμνήσεων που σιγά σιγά όπως λέει ο άνδρας μου γελώντας θα γίνει όμοιο με αυτό που φυλάω τις αποδείξεις ετών της ...εφορίας!!!

Θα ομολογήσω αγαπημένες μου ότι δεν είχα βούρτσα για τα ρούχα γιατί ξεχνούσα να αντικαταστήσω μία παλιά που είχα. Τώρα έχω μία που είναι...καλλιτέχνημα! Θα ομολογήσω με...ντροπή πως δεν ξέρω τη χρήση της όμορφης τσόχινης μπαμπούσκας Ευτυχία μου και περιμένω μήνυμα να μου το πεις! (Αν ήταν δίπλα μου η κόρη μου η Ειρήνη θα μου έλεγε:- αμάν ρε μάνα αυτή η ειλικρίνεια σου σκοτώνει άνθρωπο!!!
Η ρίγανη λοιπόν μπήκε στο βαζάκι, οι καραμέλες στον άνδρα μου που τις αγαπάει και το καφεδάκι στο κτήμα να πίνω το πρωί και να σας θυμάμαι!

Έχω λοιπόν μία διάθεση να σας κάνω μία ...αγκαλιά τεράστια που να σας χωράει όλες!
Συνόδεψα μετά τον άνδρα μου στο κτήμα να..κλαδέψει λέει τα δύο τελευταία δένδρα που του έμειναν ( πάλι θα ...ομολογήσω πως δεν με αφήνει σε...χλωρό κλαρί να μείνω μόνη μου να ζωγραφίσω η έρμη!!!) Πήρα και το πλεκτό μου , πλέκω από ένα γελεκάκι για τα δύο εγγόνια τα μικρά που μου ζήτησε η κόρη μου. Ευτυχώς το χέρι μου είναι καλύτερα αφού προσέχω να μη το κουράζω όσο γίνεται.
Ξεστολίσαμε και το μικρό δενδράκι που φυτέψαμε και αύριο έχω το σπίτι....ωχ! τι με περιμένει.
Λοιπόν ελπίζω η καλή διάθεση να μου κάνει παρέα όλη τη χρονιά, να σας βλέπω κι εσάς ευτυχισμένες και ήρεμες και ο κόσμος μας να γίνει καλύτερος για να χωρέσει μέσα στη καρδιά μου!

Αχτιδένια φιλάκια!

Είχα καιρό να μπω ενεργά στο εργαστήρι μου , μάλλον η αρθρίτιδα μου φέρνει και λιγάκι ..τεμπελιά ή ίσως που ο άνδρας μου δεν πάει πια λόγω καιρού στο κτήμα και δεν με αφήνει από δίπλα του ούτε λεπτό!!!

Χθες όμως η επιμονή μια μαθήτριας μου να έρθει να ζωγραφίσουμε με έκανε να προσπεράσω τα καθημερινά και βαρετά και να μπω μαζί της στα χρώματα και τα πινέλα. Της λέω και την προετοιμάζω ότι του χρόνου πια θα πάει Γυμνάσιο και ο χρόνος της θα είναι ακόμα πιο λίγος και ότι εγώ θα μείνω μόνο μία όμορφη ανάμνηση γι'αυτήν και ότι θα υπάρχουν τα ..τηλέφωνα , τα μηνύματα και ίσως κάποια επίσκεψη.

Ο εγωισμός μου δεν μου επιτρέπει να της πω πως..κουράστηκα πια για τέτοια και οι δυνατότητες μου πια δεν είναι σωστές να της μεταδώσω αυτά που θέλω ή που πρέπει. Όταν όμως με κοιτάζει με τα γλυκά ματάκια της και σφίγγει τα χεράκια της ολόγυρα μου..ε!..άντε τώρα να πω αυτά που σκέπτομαι. Το γεγονός είναι ένα...τουμπάρομαι εύκολα, πανεύκολα!!!!

Όταν λοιπόν έφυγε και άρχισα να καθαρίζω τα πινέλα μας δεν άντεξα και πήρα μπροστά μου ένα κουτί πεταμένο κάπου στο χάος του εργαστηρίου μου και το κοίταξα..σκέφτηκα ότι το πιο απλό μπορεί να γίνει κάτι όμορφο και χρηστικό..έτσι άρχισα να του δίνω φόντο και μετά να το κοιτάζω σκεπτόμενη τι να ζωγραφίσω επάνω του..

Κάτι απλό, γρήγορο όχι κοπιαστικό μα κάτι που θα του δώσει ομορφιά και κάποια προσωπικότητα , να ξεφύγει σκέφτηκα από την σφραγίδα ενός απλού κουτιού..ενός πεταμένου κουτιού που ο προορισμός του είχε τελειώσει..

Ήταν μία αλλαγή από τα συνηθισμένα μου που μου θύμισε το καιρό που είχα το μαγαζί και μου έφερναν να τους ζωγραφίσω ότι..απίθανο μπορείτε να φανταστείτε.

Μου έδωσε χαρά η θύμηση αυτή και αποφάσισα να αρχίσω μία σειρά από ξύλινα κουτιά και δίσκους για τη Πρωτοβουλία για το Παιδί και όπου μου ζητήσουν την συμβολή μου .

Χειμώνιασε φίλοι μου, μία κρύα μέρα σήμερα, πήγαμε μία βολτίτσα στο σούπερ μάρκετ με τον άνδρα μου , μετά του ζήτησα να κάνουμε και μία επίσκεψη στη λαϊκή τη γειτονιάς μας . Έβρεχε λιγάκι, εγώ με το μπαστουνάκι , ο πόνος από την εγχείριση ισχίου ...δεν μπόρεσα να κάνω τη βόλτα μου στη λαϊκή που κάποτε την λάτρευα, έτσι απλά να τη χαζεύω..

Μέσα στο σπίτι..είμαι βασιλιάς..έξω στο δρόμο ..άστα να πάνε..οπότε σπίτι φίλοι μου .Έτσι το ΣΚ αυτό με πλέξιμο και κουβεντούλα τον άνδρα μου να τρώει δίπλα μου τους αγαπημένους του χουρμάδες ( να πάρει η ευχή κάνω και δίαιτα και..μου έχει σπάσει τα νεύρα!!).

Σας εύχομαι ένα όμορφο ΣΚ όπως το ονειρεύεστε!

Αχτιδένια φιλάκια.

Αποτέλεσμα εικόνας για ευχες για καλημερα

Δεν μπορώ να να κάθομαι βρε παιδάκι μου νομίζω ότι ξεπηδάει από μέσα μου η ανάγκη να δημιουργήσω ακόμα και το πιο απλό όπως..μία κατσαρόλα με 12 κολοκυθάκια γεμιστά για τα..εγγόνια μου βέβαια που μου τα ζήτησαν.
Βέβαια φροντίζει το..Σύμπαν όλο για μένα ώστε να έχω δουλειά να κάνω και έτσι τη Κυριακή σε μνημόσυνο πήγα και πάλι βρήκα κάτι να κάνω αφού ο ιερέας μας ζήτησε να φέρουμε κάτι για το μπαζάρ της φιλόπτωχου στη γιορτή της Όσιας Ξένης που γιορτάζει την επόμενη εβδομάδα.
Έγινα λοιπόν πρωί πρωί κολλιτσίδα στον άνδρα μου να με πάει να αγοράσω υλικά για να φτιάξω ότι μου ήρθε στο μυαλό. Δεν μου χαλάει χατήρι είτε γιατί με αγαπάει είτε γιατί έχω το τρόπο μου να κοιτάζω με εκείνο το..βλέμμα που έχουν τα κουταβάκια και δεν μπορείς να τους αρνηθείς οτιδήποτε, αλάνθαστο κόλπο , τσεκαρισμένο εδώ και ...43 χρόνια!!
Όταν μπαίνω σε αυτό το κατάστημα που αγοράζω υλικά ξεχνώ τα πάντα..είναι μία απόλαυση για μένα μία τρέλα και ομολογώ ότι τρώω όλα τα χρήματα μου ακόμη και σε υλικά που πολλές φορές δεν έχω χρησιμοποιήσει .
Είναι γιατί όταν τα βλέπω έρχονται μπροστά μου κατασκευές και δημιουργίες που τελικά τα 65 χρόνια μου και τα χέρια μου που τρέμουν δεν μπορούν να εφαρμόσουν σωστά. Έφυγα ικανοποιημένη , πέρασα και ένα ..σοκ για να περάσω το δρόμο αφού μου είναι πλέον δύσκολο να υπολογίσω αποστάσεις με τα αυτοκίνητα που είναι "εξωτερικά κινούμενα ερεθίσματα"όπως μου είπε η γιατρός μου!!!
Σπίτι λοιπόν βάλθηκα να βάψω και να δημιουργήσω φόντο σε μερικά από αυτά, 3 δίσκο ξύλινοι που πιστεύω να αρέσουν και να πωληθούν στο μπαζάρ, δεν έχω και πολύ χρόνο βλέπετε..
Άρχισα με το πιο μικρό , κάτι θαλασσινό σκέφτηκα..

Ο επόμενος θα γεμίσει λουλούδια..παπαρούνες ίσως; Ο πιο μεγάλο;..το σκέπτομαι ..ίσως κάτι από την λαϊκή παράδοση που κάποτε ήταν αγαπημένο θέμα επί χρόνια στο μαγαζί μου.
Οπότε όπως καταλάβατε θα σας ζαλίσω και..αύριο αφού μετά το καφεδάκι μαζί σας πάω να ζωγραφίσω όσο ο Δημήτρης μουρμουρίζει: -Εγώ φταίω...πάλι μόνος θα μείνω!!!
Δεν έχω πολύ χρόνο φίλοι μου όμως ακόμη και ότι κάνω με κάνει ευτυχισμένη, όπως λέει και ο ζωγράφος Μόραλης : "Ακόμη και ο χειρότερος ζωγράφος προσφέρει έργο στο κόσμο ".Πολλές φορές ιδιαίτερα τώρα τελευταία σκέπτομαι τι θα κάνω όταν δεν θα μπορώ να εκφράζομαι με αυτό το τρόπο, όμως μετά λέω πως ο καλός Θεός φτιάχνει πρόγραμμα για όλους μας οπότε..κοιμάμαι με την ελπίδα στο μαξιλάρι και το κεφάλι στην..άμμο σαν την στρουθοκάμηλο!
Φεύγω, οι..παπαρούνες με περιμένουν!!
Αχτιδένια φιλάκια.

Είχαμε καιρό να πάμε στο κτήμα μας και σήμερα που η καλή μου κα Στελλα θα έκανε καθαριότητα εμείς το..σκάσαμε , άλλωστε έπρεπε να ανανεώσουμε τις κονσέρβες και τις κροκέτες του Κανέλλου μας και να πάρουμε κι εμείς λίγο από την ηρεμία που μας δίνει η γη μας.
Παράξενο όμως ξεκινήσαμε με συννεφιά όσο επισκεφτήκαμε το μαγαζί με τις ζωοτροφές, περάσαμε τη Πυλαία και το Πανόραμα και ξάφνου..ένας ήλιος δυνατός με έκανε να ψάχνω για τα γυαλιά ηλίου μου!
-Μόνο που έβαλα χοντρή μπλούζα..είπα στον άνδρα μου..
Εκεί λοιπόν στη κορυφή , λίγο πριν αρχίσει η κατηφόρα για τις λίμνες ένα άλλο τοπίο ανοίχτηκε μπροστά μας.
Κάτι ανάμικτο από ομορφιά και νεραϊδένιο σκηνικό ταινίας.. κάτι από Πήτερ Παν που πετάει στα σύννεφα..κάτι μαγικό, ψευδαίσθηση ανάβασης μέσα σε λευκό σύννεφο.
Άρχισε κάπως..έτσι..
-Σταμάτα..σταμάτα να βγάλω φωτογραφία..
-Που να σταθώ κορίτσι μου; Θα σε πατήσουν τα αυτοκίνητα...
Έτσι ακριβώς αρχίζει το "άσπρο όνειρο"που σκεπάζει τη μικρή Βόλβη στον Άγιο Βασίλειο.

Το φως του ήλιου δίνει στον ουρανό αυτό το απίστευτα γαλάζιο χρώμα..και η υγρασία της λίμνης τη λευκή ομίχλη που την σκεπάζει και νομίζεις ότι είναι έδαφος..

Προσέξτε κάτω αριστερά, φαίνεται βουνό του Χορτιάτη που όπως λένε είναι ηφαίστειο .

Φίλοι μου καμία φωτογραφία δεν μπορεί να σας δώσει το θέαμα που είδα εγώ..

Στην άκρη της διαδρομής μόλις λίγα χιλιόμετρα φθάνουμε στον Άγιο Βασίλειο και τότε..το λευκό όνειρο εξαφανίζεται, ο γαλάζιος ουρανός χάθηκε και το γκρι μπήκε στα μάτια μας.

Όμως..και εδώ βρήκα ομορφιά..διαφορετική ομορφιά..παλέτα με αποχρώσεις του καφέ, του γκρι , λίγο πράσινο, λευκό..μπεζ και ελάχιστη ώχρα..

-Πότε θα φθάσουμε επιτέλους;

Φθάσαμε..η ομίχλη σκέπαζε το κτήμα μας..μα και πάλι ήταν ομορφιά στα μάτια μου..ακόμη και εδώ..

Σομπίτσα..κεντηματάκι..πότε πότε το κινητό για κουβεντούλα, η γειτόνισσα που ήρθε να μας δει και να μας φέρει αυγουλάκια από τις κοτούλες της..περάσαμε μία όμορφη μέρα , μία ήρεμη μέρα..
Ας σας δείξω και κάτι σε..χρώμα..οι υπόλοιποι δίσκοι έτοιμοι περιμένουν πια τη φίλη μου Μαιρούλα να τους πάει στην Οσία Ξένη για την έκθεση..

Σας εύχομαι μία όμορφη μέρα με πολλή αγάπη, όνειρα, δημιουργίες και σωστές αποφάσεις σε ότι κάνετε.
Αχτιδένια φιλάκια

Κρυωμένη φίλοι μου εδώ και λίγες μέρες, στην αρχή νόμισα ότι είναι κάτι πολύ απαλό όμως ο λαιμός μου έχει κλείσει, κάτι σαν πληγή σε κάθε βήχα και τα βράδια σχεδόν ξάγρυπνη με παρέα τα ζεστά και τις ειδικές καραμελίτσες.
Μη μου πείτε για σιρόπια και τα σχετικά, τα δοκίμασα όλα πιστέψτε με. Ευτυχώς ως συνήθως δεν έχω πυρετό γιατί αυτό είναι κάτι σπανιότατο για μένα μα πονάνε όλα μου τα πλευρά από το βήχα και αισθάνομαι κουρασμένη λες και..πάλευα όλη μέρα!!!
Αφήνω όμως τα άσχημα, θα περάσει κι αυτό..που θα πάει..κρίμα το εμβόλιο που έβαλα..και θα σας δείξω τα δωράκια που έλαβα από την φίλη μου την Ιουλία που πριν αρκετά χρόνια γνώρισα μέσα από αυτό το χώρο και που με φιλοξένησε στη Κρήτη κάποτε.
Με την Ιουλία δεθήκαμε τόσο πολύ που νομίζω ότι η σχέση μας είναι πια αδελφική αν και μιλάμε πια από το τηλέφωνο σχεδόν κάθε εβδομάδα.
Η Ιουλίτσα μου λοιπόν, παλιά δασκάλα και χήρα πλέον δυστυχώς του γνωστού Αρχαιολόγου Παπαδάκη είναι από τους θησαυρούς που μου χάρισε αυτά τα χρόνια η συμμετοχή μου στα μπλοκ.
Άνθρωπος δυναμικός, ευαίσθητος, μορφωμένος ,δοτικός , γράφει τώρα βιβλίο σχετικό με τη δουλειά του συζύγου της , άρχισε μετά το πρόσφατο θάνατο της μητέρας της να ασχολείται με τον..αργαλειό!

Φρόντισε ως συνήθως να μάθει καλύτερα και από πηγές σωστές τη λειτουργία του, να πάει σε σεμινάρια, να μπει σε ομάδες γυναικών που φροντίζουν να διατηρούν τη παράδοση.
Μου έστειλε λοιπόν ένα δείγμα δωράκι της δουλειάς της γιατί την..άκουγα στο τηλέφωνο και δεν το πίστευα!!!

Η Ιουλία είναι από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους που γνώρισα μέσα εδώ , που την έζησα από κοντά, που γελάσαμε, λυπηθήκαμε, δακρύσαμε, δεθήκαμε, γίναμε αυτό που λένε.."οικογένεια"γιατί φίλοι μου ο δεσμός του αίματος δεν κάνει την οικογένεια αλλά αυτή παράξενη χημεία ανάμεσα σε ανθρώπους.
Είμαι λοιπόν Ευλογημένη γιατί ο Θεός δεν μου έδωσε αδέλφια μα μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω μόνη μου διαλέγοντας τα.
Ιουλίτσα μου ευχαριστώ για τα δωράκια σου, για τα υπέροχα λεμόνια από τη λεμονιά σου που μπήκαν κι όλας στο βάζο με ρακί να γίνουν λεμοντσέλο και για όλα τα καλούδια της Κρητικής γης που τα συνόδευαν.
Η αγάπη μου για τη Κρήτη είναι γνωστή, αν διάλεγα ένα μέρος εκτός από τη πόλη μου να μείνω θα ήταν σίγουρα η Κρήτη γιατί όλους όσους γνώρισα εκεί ήταν όλοι τους υπέροχοι και γιατί ...λατρεύω τους μοναδικούς , τους υπέροχους λουκουμάδες της Ιουλίας που την παρακάλεσα ..γονατιστή να ΜΗ μου στείλει γιατί ..θα τους έτρωγα όλους εγώ και άντε μετά να ανέβω σε ζυγαριά!
Φίλοι μου ευχαριστώ ...που μπήκατε στη ζωή και στο μπλοκόσπιτο μου, που σας γνώρισα, που σας αγαπώ και που υπάρχετε όποτε σας ...ζαλίζω!
Αχτιδένια φιλάκια!

Αν και αυτό το καιρό περνάω κάποιες δύσκολες μέρες παρόλα αυτά στο ...σουλατσάρισμα μου στο διαδίκτυο στα μπλοκόσπιτα σας ένα παιχνίδι μου έφερε κάποια παιχνιδιάρικη διάθεση και είπα να το εφαρμόσω κι εγώ !Μας προσκάλεσε σε αυτό το αγαπημένο μας ΔελφινάκιΕΔΩ
Πήρα λοιπόν τη φωτογραφική μου μηχανή και άρχισα να..ψάχνω πράγματα με αρχικά που να με βολεύουν, μετά σκέφτηκα ότι το Α και το Ω θα είναι καλύτερα τα όσα αγαπώ.!!!

Ας αρχίσω λοιπόν με το..Α. Τι άλλο από μία παλιά μου ΑΓΙΟΓΡΑΦΊΑ ( Προ..Πάρκινσον..χι! χι!) που βρίσκεται σπίτι μου.

Για το Β ...το Β της ζωής μου η λατρεμένη μου εγγονή, την πήρα στα χέρια μου ημερών ..την καμαρώνω στα 18 της σχεδόν χρόνια..

Για το γράμμα Γ ..μα βέβαια..ένα δικό μου γούρι..καλή χρονιά!

Για Δ κάτι που πάντα στολίζουν τα δάκτυλα μου ΔΑΚΤΥΛΙΔΙ..έχω πάθος με τα μονόπετρα.

Νάμαστε στο Ε.. και τι καλύτερο από την Ειρήνη μου, το κοριτσάκι μου..

Φθάνουμε στο πάθος της ζωής μου..Ζ .μα τι άλλο...ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ. το ζωγράφισα χθες για την FROND

Στο Η..τα βρήκα μπαστούνια όμως μετά θυμήθηκα πόσο με γοητεύει το ΗΛΙΟΒΑΣΊΛΕΜΑ και πόσες φορές το έχω φωτογραφίσει..εδώ από κάποιο ταξίδι μας..

Φθάσαμε στο Θ...τίποτε πιο αγαπημένο στο γράμμα αυτό από τη πόλη μου, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ..

Νάτο και το Ι..υπάρχει στη ζωή μου από το πατέρα μου μέχρι την ΙΩΑΝΝΑ τη κόρη μου..

Ακόμα ένα πάθος μου..Κ..ΚΕΝΤΗΜΑ κάποτε δεν το άφηνα από τα χέρια μου τώρα κεντάω τα καλοκαίρια με το φως του ήλιου στο κτήμα γιατί απλά..δεν βλέπω!!!!!

Θα μου επιτρέψετε να βάλω ακόμα ένα Κ..είναι το ΚΤΗΜΑ μας..το Καταφύγιο μας.

Για Λ θα σας δείξω τη ΛΟΥΙΖΑ, το αγαπημένο τσάι μου που το μαζεύω πια μόνη μου από το κτήμα!

Τελικά έχω πολλά ..πάθη ανακαλύπτω τώρα..Μ..μα τι περισσότερο από τη ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ. Μη κοιτάτε που έχει πάρει τα ..εδάφη της κουζίνας μου ο άνδρας μου, εγώ μαγειρεύω από μικρή δίπλα στη γιαγιά μου..

Το Ν ..μα η βάση της ζωής, πίνω νερό σαν νεροφίδα και ...ξοδεύω νερό λέει ο άνδρας μου κάθε φορά που βλέπει το λογαριασμό.

Το Ξ με ..προβλημάτισε..Ξ...Ξ...καλέ...κάτι από Ξ...νάτο..το βρήκα σε κάποιο συρτάρι μου..ΞΥΣΤΡΕΣ για τα μολύβια μου.

Για Ο..θα βάλω την..ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ μου!

Πάμε στο Π..και βάζω αυτό που τρώω αυτή τη στιγμή που σας γράφω....ΠΟΡΤΟΚΆΛΙ και που αγαπώ το χειμώνα.

Στο Ρ βρήκα αμέσως τα ΡΟΔΙΑ που έχω ζωγραφίσει τόσες φορές στη ζωή μου που νομίζω δεν μπορώ να μετρήσω..

Το Σ είναι βασικό στο σπίτι και στη καρδιά μου..ΣΚΥΛΙΑ..τα λατρεύω..

Το καφεδί σκυλάκι που βλέπετε είναι ο..Κανέλλος , ο δικός μας πλέον Κανέλλος που σήμερα ζυγίζει 35 κιλά!

Το ΤΑΜΠΛΕΤ μου για το Τ..κάποτε έβλεπα που κρατούσαν τάμπλετ και το κορόιδευα, μέχρι που μου αγόρασε ο άνδρας μου και έπαθα το κόλλημα της ζωής μου.

Φθάσαμε στο..Υ, μα τι άλλο; ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ μου!

Αυτό το..Φ μπήκε στη ζωή μου εδώ και 4-5 χρόνια και μου έχουν γίνει βραχνάς..τα σιχαίνομαι γι'αυτό και τα...ξεχνώ...ΦΑΡΜΑΚΑ!!

Από..Χ...μα τι άλλο; Το ΧΑΟΣ στο εργαστήρι μου!

Το Ψ ..πάλι δύσκολα μου βάζετε..μα τι λέω..ΨΩΜΙ..τόσα κάνει ο άνδρας μου !

Α!!!φθάσαμε στο Ω ..θα σας ξεγελάσω βάζοντας το με τη ..καθαρεύουσα που έμαθα στα χρόνια μου..ΩΡΟΛΟΓΙΑ ( σας την έσκασα!!!) .Με τα ρολόγια έχω κάτι σαν..φετίχ θα έλεγα όπως και με τα..κουτιά. Έχω ρολόι σε ΚΑΘΕ δωμάτιο..σε κάθε διάδρομο..έχω ένα σωρό του χεριού και ξυπνητήρια που δεν τα χρησιμοποιώ ποτέ γιατί ξυπνάω από μόνη μου!

Πάει η ΑΒ..και εκεί που ήμουν έτοιμη να κλείσω θριαμβευτικά την ανάρτηση μου ..νάτος ο κούριερ και νάτο ένα δωράκια από την αγαπημένη μου Μέλια από το μπλοκ "Το σπιτάκι της Μέλιας".

Το κουτί είναι υφασμάτινο από τα χεράκι της μητέρας της και αυτό έχει για μένα ιδιαίτερη σημασία. Μέλια μου ευχαριστώ.
ΑΧΤΙΔΈΝΙΑ ΦΙΛΑΚΙΑ

Καλημέρα, καλημέρα φίλοι μου, σήμερα έχω τα κέφια μου γιατί χθες ξεπέρασα κάτι που με απασχολούσε και όπως πάντα δικαιώθηκα όταν λέω πως μάλλον έχω κάποιο μέσον στο..Θεούλη και μου κάνει τα χατίρια!!!
Πάντως δεν αντέχω να μη κάνω και το..κους κους μου γι΄αυτό πάρτε θέση στο..καναπέ στο μπλοκόσπιτο μου , φάτε και κανένα κουλουράκι...το λεμοντσέλο μου θέλει λίγο χρόνο ακόμη!!
Λοιπόν ..η χθεσινή μου μέρα περιελάμβανε μία επίσκεψη σε Πνευμονολόγο για τον άνδρα μου ( γνωστό...φουγάρο των απεχθών τσιγάρων) και όσο εγώ πήγα να πάρω την ακτινογραφία από δίπλα τον βρήκα με το γιατρό σε μία κατάσταση ..ευθυμίας..να πω..μεγάλης φιλίας ..να πω..πλήρης ταύτισης ιδεών..να πω..τέλος πάντως το κλίμα ήταν σε εντελώς διαφορετική φάση από αυτή που περίμενα αφού τον "έσυρα"στη κυριολεξία στο γιατρό και άκουγα επί 3ήμερο τα σκολιανά μου!!!
-Όλα καλά καλή μου κυρία, οι εκπνοές στο μηχάνημα μια χαρά, το οξυγόνο επίσης, απλός τσιγαρόβηχας ( για νέο μου το έλεγε)...γελάκια οι δυο τους...
-Γιατρέ μου ..καπνίζει..καπνίζει πολύ..λέω με ελαφρώς άγριο ύφος..βήχει κι όλας..
-Ε! κακώς βέβαια..μα 2-3 τσιγάρα..ε..ελέγχεται..
-Γιατρέ μου έτσι σας είπε; μήπως δεν ακούσατε τα..2 πακέτα;
-Ε! κακώς μα ..ξέρετε με λίγη..προσπάθεια..ήμαστε επιεικείς..οι ακτινογραφίες καθαρές..
-Γιατρέ.. ( εδώ του έριξα τη..φαρμακερή ματιά μου που έριχνα κάποτε στις κόρες μου μικρές όταν έκαναν ζημιά..).. γιατρέ..είστε καπνιστής μήπως;
Έχετε δει πως τα ..κακά παιδιά κοιτάζουν το..ταβάνι όταν τους ρωτάει η μαμά τους κάτι που δεν τους βολεύει; ε! το είδα μπροστά μου..
Για πότε με πήγαν στη πόρτα δεν περιγράφεται, ο δε άνδρας μου:
-Να θυμάσαι το όνομα του γιατρού, τι υπέροχος άνθρωπος, πόσο ευγενικός και ξεκάθαρος ήταν βρε κορίτσι μου!!!!!

Δεν θα πω τίποτε άλλο..πιστεύω να καταλάβετε γιατί μετά στο σπίτι μπήκα στο εργαστήρι μου και άρχισα να ζωγραφίζω ότι έβλεπα μπροστά μου για την FROND βέβαια .Την πλήρωσε η..παλέτα !

Μετά κάθε σχετικά μικρό μουσαμά που είχα στα ράφια μου..

Αν αναρωτιέστε τι έκανε το καμάρι μου...μετά την συνάντηση του με τον γιατρό..

Πίτα..κρεατόπιτα φίλοι μου ενώ εγώ κάνω δίαιτα..
-Μπας και σκέπτεσαι να πας..δωράκι στο γιατρό; του είπα μελιστάλαχτα..
-Όχι κορίτσι μου στα εγγόνια μας θα πάω..πάντως..καλή ιδέα για την επόμενη φορά!
Αναπνοή ..εισπνοή..ήρεμα Αχτίδα μου!!
Ομολογώ..αμάρτημα..έφαγα ένα μίνι κομμάτι , η πιο όμορφη από όσες πίτες (άπειρες) έχει κάνει!
Φίλοι μου σας εύχομαι ένα καλό και βολικό ΣΚ με ότι σας ευχαριστεί
Αχτιδένια φιλάκια!

Πάντα αγαπούσα τη θάλασσα, μικρή σχεδόν πριν ακόμα περπατήσω ο πατέρας μου με έχωσε στο νερό και με άφησε στη"μοίρα μου"γιατί πίστευε ( νησιώτης) ότι τα μωρά κολυμπούν από τη..φύση τους όπως μεγαλώνουν μέσα στη μάνα τους. Έτσι..την αγάπησα, κολύμπησα, αθλήθηκα, έλαβα μέρος σε αγώνες, έκανα υποβρύχιο, έμαθα ναυαγοσωστική..και "πέρασα"στα κορίτσια μου το ίδιο έρωτα..

Μετά ..την ζωγράφισα όσο περισσότερο μπορούσα, την έβαλα σε μουσαμά, σε ξύλο σε χαρτί, είναι το πρώτο μάθημα σαν θέμα που κάνω σε κάθε μου μαθήτρια και ...την διάβασα σε στίχους και κείμενα γιατί η φαντασία μου μέσα από αυτά την ζωντάνευε μπροστά μου.Σκέφτηκα ότι στη Βεργίνα όπου βρίσκεται η Πρωτοβουλία για το Παιδί ( FROND) δεν υπάρχει θάλασσα..λοιπόν..θα την πάω εγώ.

Σε φλοιό από δένδρο ένα νησάκι..με ταξιδεύει..

Σε μουσαμά ένα καδράκι με ηρεμεί..

Στη παλέτα με κάνει και χαμογελώ για τη διαφορετικότητα..

Αν αναρωτιέστε πιο βιβλίο διάβαζα αμέτρητες φορές σαν παιδί..μα τι άλλο από Καρκαβίτσα , μέχρι τώρα ξέρω από έξω ολόκληρα αποσπάσματα..
Ναι· την αγαπούσα τη θάλασσα! Την έβλεπα ν'απλώνεται απ'τ'ακρωτήρι ώς πέρα, πέρα μακριά, να χάνεται στα ουρανοθέμελα σαν ζαφειρένια πλάκα στρωτή, βουβή και πάσχιζα να μάθω το μυστικό της. Την έβλεπα, οργισμένη άλλοτε, να δέρνει με αφρούς τ'ακρογιάλι, να καβαλικεύει τα χάλαρα, να σκαλώνει στις σπηλιές, να βροντά και να ηχάει, λες και ζητούσε να φτάσει στην καρδιά της Γης για να σβήσει τις φωτιές της. Κι έτρεχα μεθυσμένος να παίξω μαζί της, να τη θυμώσω, να την αναγκάσω να με κυνηγήσει, να νιώσω τον αφρό της απάνω μου, όπως πειράζουμε αλυσοδεμένα τ'αγρίμια.( Καρκαβίτσας)
Σαν φοιτήτρια..μα..Καβαδία..τι άλλο..
Θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων..

Πέρσι μπήκα μόνο μία φορά στη θάλασσα..φέτος καμία..η αστάθεια μου λόγω της Πάρκινσον και η..ντροπή μου να με βοηθούν να μπω με κάνει να απομακρύνομαι πια . Και τι παράξενο, όταν μπω..μέσα της γίνομαι ψάρι που κολυμπάει στα νερά του..σαν τα Αλμπατρός στον αέρα..
Όμως φίλοι μου η ζωγραφική σε κάνει να βρίσκεσαι όπου και το μυαλό σου..ναι λοιπόν..έφερα στη Βεργίνα τη θάλασσα και ας ελπίσω να βρεθεί κάποιος να τα αγοράσει για το καλό των παιδιών εκεί.!!!
Αχτιδένια φιλάκια!

Κάπως έτσι άρχισε η ημέρα μου... Τριών Ιεραρχών ..τα σχολεία στην εκκλησία και μετά; Χτυπάει το τηλέφωνο και νάτος ο πρώτος καλεσμένος!
-Γιαγιά..ο Δημητράκης είμαι..να έρθω ; μήπως φύγεις;
-Που να πάω αγόρι μου όταν ακούω τη φωνούλα σου; έλα και σε περιμένω! Είναι ο νούμερο 3 εγγονός μου όπως τον λέω γελώντας.
Μέχρι να έρθει εγώ τις είχα έτοιμες τις αυγόφετες με μπόλικο μέλι από πάνω και κανέλα όπως τις αγαπάει. Ο άνδρας μου για σέρβις στο γκαράζ οπότε..χαρά να τον αντικαταστήσω με τον...μικρό Δημήτρη!
Όταν ήρθε εγώ ήμουν κι όλας στο εργαστήρι να ζωγραφίσω ένα ξύλινο κουτί που μου ζήτησε η αγαπημένη μου συννυφάδα.. Συνήθως ο εγγονός μου αυτός πάει σφαίρα στον υπολογιστή με τις ...αυγόφετες στο χέρι..όμως αυτή τη φορά..
-Γιαγιά να σε βλέπω που ζωγραφίζεις;

-Μη με φωτογραφίζεις και βλέπουν το χαμό στο πάγκο μου!!! Τι θα έλεγες να με βοηθήσεις;
Η ζωγραφική φίλοι μου είναι η καλύτερη απασχόληση για ένα παιδί.Εγώ ζωγράφιζα από τότε που..θυμάμαι τον εαυτό μου. .Μαθαίνει το παιδί έτσι να δημιουργεί, να σκέπτεται με ηρεμία, να ελέγχει τα ξεσπάσματα του , να "φεύγει "από το παρόν και να ταξιδεύει στο νησί της φαντασία..
-Θα σου δώσω πετρούλες να τις κάνεις μικρά σπιτάκια για τις κατασκευές μου, τι λες; Να τις βάψεις πρώτα με ένα χρώμα, μετά κόκκινη σκεπή και μετά ..παραθυράκια και πορτούλες.

-Να δείξουμε τα έργα μας αγόρι μου;

Τελικά ο υπολογιστής ξεχάστηκε εντελώς, το ίδιο και η τηλεόραση..έφαγε με τη ψυχή στο στόμα για να τρέξει πάλι στο εργαστήρι και πιάσαμε τη κουβέντα για το..πόσα υλικά είχα , πόσα..ξόδευα γι΄αυτά ( ούτε εφοριακός να ήταν).
-Γιαγιά έχεις ε΄να σωρό πράγματα, σε ζηλεύω, εγώ με το Πασχάλη ( το ..νούμερο 2) φτιάχνουμε κατασκευές με όσα μας δίνεις. Θα μου δώσεις πάλι υλικά για το σπίτι;
Του γέμισα ένα μεγάλο κουτί με ότι μου γύρευε, από πινέλα, κόλλες, χρώματα, ξυλάκια ,πετρούλες κοχύλια..πηλό, σύρματα, χαρτόνια, κομμάτια μουσαμά!! Θα με σκοτώσει η μάνα σου να το ξέρεις..
-Μα είσαι η μαμά της γιατί δεν της φωνάζεις όπως με μαλώνει εκείνη;
-Μα γι΄αυτό ακριβώς..επειδή είμαι η...μαμά της και τώρα παίζει το δικό της ρόλο με τη σειρά της όπως εγώ παλιά.. Κάτσε να σου δώσω ένα φιλάκι, ήρθε και ο παππούς να σε πάει σπίτι σου. ..Άσε με τώρα να ξεκουραστώ λιγάκι γιατί μετά έχω μάθημα και πρέπει να ξεκουραστώ γλυκέ μου.
τελικά ήταν μέρα ζωγραφικής και απασχόλησης.
Η μικρή μου μαθήτρια μου ήρθε με ένα μεγάλο χαρτόνι και ένα παρακαλετό ..
-Κυρία με έβαλαν εργασία στο σχολείο, αφίσα για την έκθεση βιβλίου που θα γίνει..Θα με βοηθήσετε;Μία συμμαθήτρια μου θύμωσε που πήρα εγώ την εργασία και μου είπε ότι δεν θα τη κάνω καλή..
-Έλα λοιπόν να την..λιώσουμε τη συμμαθήτρια σου!
Το εργαστήρι μεταφέρθηκε στο..χωλ..ζωγράφισα το σχέδιο και την καθοδηγούσα πως να το κάνει.

Ο άνδρας μου μας έκανε και..ποπ κορν και δεν καταλάβαμε πως πέρασε η ώρα μα το έργο μας τελείωσε έστω και αν βιαζόμασταν.
-Κυρία δεν θέλω να το δώσω..θέλω να τη κρατήσω...τι να κάνω;Πονάω να το δώσω..
-Έτσι είναι αγάπη μου, θα το συνηθίσεις αφού θέλεις να γίνεις..ζωγράφος! Κάθε σου έργο θα είναι ένα παιδί..μα θα το δίνεις γιατί θα ξέρεις ότι εκεί που θα πάει θα δώσει χαρά. Να πεις στη δασκάλα σου ότι μετά θα το ..πάρεις πίσω!!!
Κουράστηκα όμως φίλοι μου, κουράζομαι εύκολα ..στεναχωριέμαι και για τη Κλώντη μου που δεν είναι τόσο καλά. Η γριούλα μου..το σκυλάκι μου .. το παιδάκι μου..δεν θέλω να σκέπτομαι ότι θα την χάσω..
Λοιπόν έτσι αύριο θα το σκάσουμε στο κτήμα ( το σκάω κάθε φορά που έρχεται η καλή μου κα Στέλλα ) και όταν γυρίσω θα τα βρω όλα ..καθαρά , το λατρεύω αυτό πιστέψτε με..Το..σκάω όταν θέλω να το..σκάσω..
Αχτιδένια φιλάκια!

Πάρτι γενεθλίων!

Το Έλατο το...δικό μας πια!

Στολίζοντας την ιδέα μου!!!

Μία..έκρηξη για αρχή εβδομάδος!

Τα ...ασήμαντα σημαντικά!

Το αληθινό Πνεύμα των Χριστουγέννων που μου έδειξαν!

Πως περάσαμε;

Λίγο πριν φύγει ο χρόνος!

Από Αχτίδα με αγάπη!

Κάνοντας ποδαρικό με..γκρίνια!

Όταν δενόμαστε με ένα πλάσμα..

Τα τελευταία δωράκια!

Ήταν μια φορά ένα απλό πεταμένο κουτί..

Σε δουλειά να βρίσκομαι!!

Η ομορφιά της ομίχλης σε...φωτογραφίες!

Δωράκια από τη Κρήτη

Από το..Α έως το...Ω!

Ζωγραφίζοντας για τη FROND.

Η θάλασσα στη ζωή μου.

Γιαγιά να έρθω;