Μία βροχερή ..πολύ βροχερή μέρα φίλοι μου μα την γεμίσαμε με ένα σωρό όμορφες στιγμές..Αυτό το καιρό , σε λίγες μέρες ένα όνειρο μας γίνεται πραγματικότητα..και όπως καταλαβαίνετε έχουμε τη σχετική..αναστάτωση μας!
Σήμερα λοιπόν πήραμε τους δρόμους από το πρωί έστω και με τη προοπτική βροχής για να μαζέψουμε κάτι που μου έφερε χθες δοκιμαστικά ο άνδρας μου και ξετρελάθηκα..τι άλλο..κάτι που λατρεύω.. ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ!
Είναι σαν να κρατάει..ομπρέλα!!!!!!!
Όταν μου τα έφερε χθες τα κοίταξα με φόβο και δισταγμό αν και τα ονειρευόμουν στο..πιάτο, πρώτη φορά έβλεπα τέτοια μανιτάρια ! Τη λύση μου την έδωσε η φίλη μου η Δήμητρα που τα μανιτάρια είναι γ'αυτήν έργο ζωής μαζί με το υπέροχο βιβλίο της.
Φωτογραφία τα μανιτάρια..και από τις δύο μεριές..
Τηλέφωνο στη Δήμητρα, μέιλ και η απάντηση με σφραγίδα αυθεντίας στο είδος αυτό:
-Τα λένε Ζαρκάδια και είναι νοστιμότατα..να σου πω Αχτίδα μου τη συνταγή!
'Οπως καταλαβαίνετε..δεν κρατιόταν ο άνδρας μου και μου τα έφερε στο πιάτο!
Τα αλευρώνεις λέει , μετά σε αυγό και τέλος φρυγανιά και..τηγάνι!!
Συνοδεία βέβαια με σαλάτα μπρόκολα που μου αρέσουν!
Πιστέψτε με ήταν ένα γεύμα που για μένα ήταν μοναδικό σε γεύση και που κανένα παιδάκι δεν θα μου την έδινε. Λέτε να έχω τη τύχη να έχει η περιοχή και..μανιτάρια;
Η βροχή δυνάμωσε όλο το απόγευμα και πέρασα τις ώρες μου φτιάχνοντας διάφορα πράγματα στο εργαστηριάκι μου που είναι σαν να δέχθηκε..βομβαρδισμό.
Την επόμενη φορά λοιπόν περιμένετε να σας δείξω τι έφτιαξα , τόλμησα και κάτι άλλο να φτιάξω και χάρηκα σαν παιδί που τα κατάφερα.
Αχτιδένια φιλάκια λοιπόν..μάλλον το Φθινόπωρο αρχίζει να γίνεται πιο σκληρό μαζί μας...μα και αυτό θα το αντέξουμε..Εδώ αντέχουμε τόσα και τόσα!!!
